ﺗﻌﻬﺪ ﺩﺍﺷﺘﻦ
ﻋﻤﯿﻖﺗﺮﯾﻦ ﺣس ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ...
ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﻌﻠﻖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ
ﺍﯾﻦﮐﻪ ﺑﺪﻭﻧﯽ ﺳﻬﻢ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻩ
ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻧﯽ ﻫﻤﻪ ﻭﺟﻮﺩِ ﻋﺸﻘﺖ، ﺣﺘﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻓﻘﻂ ﻭ ﻓﻘﻂ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩﺕ ﻫﺴﺖ ﻧﻪ ﻫﯿﭽﮑس ﺩﯾﮕﺮ!
... ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻨﯽ ﺗﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺰﺭﮔﯽ
ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺩﻟﺶ ﺑﺮﺍت ﺗﻨﮓ میشه
ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﺗﻌﻬﺪ ﺍﻣﻀﺎﺀ بشه ﺗﻮﯼ ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﯽﺍﺭﺯﺵ ﯾﺎ نه!
ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﻏﺬ ﭘﺎﺭﻩﻫﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﻣﻀﺎﺀ ﺷﺪن ﻭ ﭘﺎﯾﺪﺍﺭ ﻧﻤوندن!
ﻋﺸﻖ ﺍگه ﻋﺸﻖ ﺑﺎشه
ﺍصلش ﺟﺎﯼ ﺩﯾﮕﻪﺍﯼ ﺳﻨﺪ ﺧﻮﺭﺩﻩ...
ﺗﻮﯼ ﺩل ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ؛
ﺩﺭﺳﺖ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺿﺮﺑﺎﻥ ﻣﯽﮔﯿﺮه ﺍﺯ ﺍحساس ﻭﺟﻮﺩﺵ؛
ﺟﺎﯾﯽ ﻭﺳﻂ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ...

چون باران باش

،رنج جداشدن از آسمان را

درسبزکردن زندگی جبران کن

  تقدیم به عشقم

"ما در هیچ سرزمینی زندگی نمی کنیم منزل حقیقی ما قلب"

                "کسانی است که دوستشان داریم "

من به تو خیره شدم
من به تو مات دوختم
من که از نگاهت در میان تنهاییم سوختم
از طپش تنهایی سکوتم بر تو خیره شدم
آن زمان که تو را از بر خواندم
در ذهنت تیره شدم
به شکل خاکستری شعرهایم در نگاهت کیش شدم
در نفسهایت گم شدم
من که در هر ثانیه با تو ثبت شدم
کنون در بادم
مثل شعله ای در باد بی یادم
من تو را از بر می خوانم
و در شعرم تو را یاس می نامم
در نگاهت ردپایی از عشق درک کردم
در گرمای آغوشت لذت یکی شدن را لمس کردم
در حضور دردم حضورت را حس کردم
همین لحظه بود که حرف دلم را از تو سرشار کردم
در لبخند تو امید به زندگی طلوع کرد
همانند آفتابی در تاریکی و بغض سرد
چه کودکانه دستانت را فشردم
و چه زود باورم را به تو سپردم
چه پیمان قشنگی است وقتی دل ها اصل اند نه فکر منطق بشری
من گویا در رویاها هستم
اما بگذار که عمرم اینگونه شود سپری
افسوس زمان در گذر است
لحظه ای رسیده است
از نوع حقیقت تلخ بیداری
از نوع جدایی اجباری
از نوع حسرت ها
فرصتی ازفاصله ها
زمانی به شکل خاطره ها
به دیروز خیره می شوی
تکرارش می کنی
این تکرار ترس از فرداهاست
ترس از خاطره هاست
این فاصله قدرت شکستن عهد ما را ندارد
حال بگو به آسمان و ستارگان
بگو به فال گیر تا می تواند در فال ما جدایی بکارد
بگو تا می تواند بین ما فاصله ببارد
اما این دوری طاقت شکستن عهد ما را ندارد
دیروز را از بر کن
امروز را لمسم کن
که فردایی اگر ببینم در کنار توست
که فرداها همه در یاد و نگاه توست

براي ان عاشق بي دل مي نويسم كه حرمت اشكهايم را ندانست....
براي آن مينويسم كه معناي انتظار را ندانست...
چه روزها و شبهايي كه به يادش سپري كردم...
براي آن مينويسم كه روزي دلش مهربان بود ....
مي نويسم تا بداند دل شكستن هنر نيست....
نه دگر نگاهم را برايش هديه ميكنم ، نه دگر دم از فاصله ها ميزنم....
و نه دلتنگي ها را فرياد مي زنم....
مي نويسم شايد نامهرباني هايش را باور كند.........شاید

می نویسم برای عشقم که تا ابد دوستت دارم

خیلیـــــــ سختهــــــــ

بنام کسی که جدایی روافرید  تاقدرباهم بودنو بدونیم

خیلی سخته  بعدازچندسال تازه

بفهمی که دوستداشتنش دورغ بوده

ولی بازم بهت بگه دوست دارم

خیلی سخته وقتی که میخوابی طعم واقعی مرگو بچشی

ولی وقتی که صبح چشمهاتوبازمیکنی ببینی

نمردیو باید یه روز دیگه رو باخاطرهاش شروع کنی

ولی اون دیگه پیشت نیست ولی انگارهرلحظه کنارته

ولی تو پیش اون بودی اون هیچ وقت ندیدت

این یه جمله میتونه تورو به گریه بندازه

تواونی بخندونی ولی اون یکی دیگه روخوشحال کنه

خیلی سخته بهت بگه دوستدارم ولی نمیخوامت

میگن با یادش باید زندگی کنی ولی تا کی خوابشو ببینی

میگن نا امیدنشو اخه درد نا امیدی نکشیدن چون ناامیدی

تنهایی گریه تنها هدیه هایی بود که اون بهت داده

ولی تو تمام زندگی تو بهش دادی

خیلی سخته بهش دل ببندیو ولی اون دلتو بشکونه

توهم میتونستی دلشو بشکونی ولی این کارو نکردی

چون خیلی دوستش داشتی خیلی سخته بزرگترین ارزوت

مرگ باشه ولی اون به تونه بایار تازه رسیدش خیلی راحت زندگی کنه

بعدکل ثروتت که عشقت بودبا با کاخ ارزوهاتو یکجا خراب کنه

اون وقت زیراوار بیمهری وتنهایی ازترس محبت و دوستداشتن

 تا اخرعمرت بشینی زار زار گریه کنی خیلی سخته

ازترس اینکه مردم بهت نخندنو فکر نکنن دیونه ای

نتونی دردلتو به کسی بگی

خیلی سخته ارزوت کسی باشه که ازاین واون بشنوی

که هیچ اهمیتی واسش نداشتی حالا اون دیگه ارزوی نبودنت رو میکنه

خیلی سخته وقتی یادت میاد که حتی باشنیدن اسمش اونقدر

 خوشحال میشدی که دوستداشتی داد بزنی

ولی حالا بادیدنش هم چیزی جزدرد وعذاب نصیبت نمیشه

چون اون دیگه واسه تو نیست خیلی سخته

بعدازچندوقت که میبینیش اشک تو چشهات حلقه بزنه

ولی اشک هات فقط واسه خودت مهم باشه

 خیلی سخته جرات هرکاریو داشته باشی به

امیداینکه که کوه پشتت ولی وقتی برمیگردی

که پشتتو نگاه کنی ببینی یه عمر پشتت به دره بوده

حالا اون دیگه عشقش یه نفردیگه ست اصلا

تودیگه واسش مهم نیستی اصلا رسم بازی قایم موشکه زمونه اینه

توچشم میذاریو من قایم میشم اما تویکی دیگه روپیدامیکنی

خدایا همه این کارو روتو کردی به هرکی دل بستم تو دلمو شکوندی

هرجالونه ساختم توخرابش کردی هرجا بادیدن کسی دلم ارامش میگرفت

تویه استرابی رو به دلم مینداختی نمیدونم

شایدهمه اینکارو کردی که

به کسی غیرازخودت دل نبندم

پس حالا که همه ی امیدم به تو

 کمکم کن کمکم کن

عشــــــــــــــــــــق بزرگتــــــــــــــــــــریـــــــــــــــــن دورغـــــــــــــــــــــــ دنــــــــــــــــیاســــــــــــــــــــت

ای خدا به من کمک کن تادل عشقم را بدست بیاورم

ای خدا من حرف دلم را برای عشقم گفتم ولی نمی دانم چرا باور نمی کنه

ای خدا من 3سال که خودم را به آب وآتیش می زنم که دل عزیز تر از جون خودم را بدست اورم ولی باور نمی کنه که دوستش دارم

ای خدا عشقم تا چند روز پیش جوابم را می داد ولی حالا نمی ده

ای خدا من تا کی باید  امتحان پس بدم ؟!

ای خدا از این جا بهش می گم که هر کجایی این کره خاکی که تو این را افریدی وهمه در این زندگی می کنند میگم که دوستت دارم وبه یادش هستم

هوا ترست به رنگ هوای چشمانت
دوباره فال گرفتم برای چشمانت
اگرچه کوچک وتنگ است حجم این دنیا
قبول کن که بریزم به پای چشمانت
بگو چه وقت دلم را ز یاد خواهی برد
اگرچه خوانده ام از جای جای چشمانت
دلم مسافر تنهای شهر شب بو هاست
که مانده در عطش کوچه های چشمانت
تمام آینه ها نذر یاس لبخندت
جنوب آبی دریا فدای چشمانت
چه میشود تو صدایم کنی به لهجه ی موج
به لحن نقره ای و بی صدای چشمانت
توهیچ وقت پس از صبر من نمی آیی
درانتظار چه خالیست جای چشمانت
به انتهای جنونم رسیده ام اکنون
به انتهای خود و ابتدای چشمانت
من و غروب و سکوت و شکستن و پاییز
توونیامدن وعشوه های چشمانت
خدا کند که بدانی چقدر محتاج است
نگاه خسته ی من به دعای چشمانت

یکی هست ، تو قلبم
که هرشب واسه اون می نویسم و اون خوابه
نمی خوام ، بدونه
واسه اونه که قلب من این همه بی تابه

                                                                            یه کاغذ ،یه خودکار
                                                                            دوباره شده همدم این دل دیوونه
                                                                             یه نامه ، که خیسه
                                                                              پر از اشک و کسی بازم اون و نمی خونه

یه روز همین جا ، تویه اتاقم
یه دفعه گفت داره میره
چیزی نگفتم ، آخه نخواستم
دلش و غصه بگیره

                                                                                      گریه می کردم ، درو که می بست
                                                                                       می دونستم که میمیرم
                                                                                       اون عزیزم بود ، نمی تونستم
                                                                                        جلوی راشو بگیرم

می ترسم یه روزی برسه که اونو نبینم بمیرم تنها
خدایا کمک کن نمی خوام بدونه دارم جون می کنم اینجا
سکوت اتاقو داره می شکنه تیک تاکه ساعته رو دیوار
دوباره نمی خوام بشه باوره من که دیگه نمیاد انگار

                                                                                                               یه روز همین جا ، تویه اتاقم
                                                                                                                یه دفعه گفت داره میره
                                                                                                                 چیزی نگفتم ، آخه نخواستم
                                                                                                                  دلش و غصه بگیره

گریه می کردم ، درو که می بست
می دونستم که میمیرم
اون عزیزم بود ، نمی تونستم
جلوی راشو بگیرم

                                                                                یکی هست ، تو قلبم
                                                                               که هرشب واسه اون می نویسم و اون خوابه
                                                                               نمی خوام ، بدونه
                                                                               واسه اونه که قلب من این همه بی تابه

یه کاغذ ،یه خودکار
دوباره شده همدم این دل دیوونه
یه نامه ، که خیسه
پر از اشک و کسی بازم اون و نمی خونه

اگه میخوای بری برو * به پشت سر نگاه نکن

حتی اگه صدات زدم * دیگه تو اعتنا نکن

به فکر قلب من نباش * که بشکنه یا نشکنه

هر جای دنیا که باشی * دلم به یادت میزنه

دیدن خوشبتی تو * برای من همین بسه

مهر تو به دلم نشست * این واسه من مقدسه

ستاره ی دنباله دار * فقط مال تو قصه هاست

حقیقتو بخوام بگم * جدایی سهم آدماست

میخوام یه پرسه بزنم * تو لحظه های قبلیمون

وقت هایی که دلم میخواست * بهت بگم با من بمون

اینارو گفتم بدونی * عشق من عادت نبوده

دوست داشتن چشمای تو * فقط تو خلوت نبوده

میخوام بگم اشک چشام * فانوس راه تو بشه

دلم که قابلی نداشت * اونم فدای تو بشه

اگر خیال داری دوستم بداری همینک دوستم بدار اکنون که زنده ام ....

صبر نکن تا بمیرم بدان که انوقت هرگز صدایت به گوشم نخواهد رسید

ومجبور میشوی حرف های ناگفته ی قلب ساده ات را در فراسوی یه

مشت خاک سرد پنهان کنی پس ....

اگر ذره ای عشق من در دلت ماوا دارد

اگر دوستم داری بگذار زنده بمانم

فکر کردن به تو ، کار شب و روز من شده ، بس که حالم گرفته است ، چشمانم غرق در اشکهایم شده ….

دیگر گذشت ، تو کار خودت را کردی ، دلم را شکستی و رفتی ….

همه چیز گذشت و تمام شد ، این رویاهای من با تو بود که تباه شد…

انگار دیگر روزی نمانده برای زندگی ، انگار دیگر دنیای من بن بست شده ، راهی ندارم برای فرار از غمهایم…

این هم جرم من بود از اینکه برایت مثل دیگران نبودم، کسی بودم که عاشقانه تو را دوست داشت ،دلی داشتم که واقعا هوای تو را داشت ….

دیگرگذشت ، حالا تو نیستی و من جا مانده ام ، تو رفته ای و من بدون تو تنها مانده ام ، تو نیستی و من اینجا سردرگم و بی قرار مانده ام….

فکر دل دادن و دلبستن را از سرم بیرون میکنم ، هر چه عشق و دوست داشتن است را از دلم دور میکنم،اگر از تنهایی بمیرم هم دلم را با هیچکس آشنا نمیکنم….

دیگر بس است ، تا کی باید دلم را بدهم و شکسته پس بگیرم، تا کی باید برای این و آن بمیرم؟

در حسرت یک لحظه آرامشم ، دلم میخواهد برای یک بار هم که شده شبی را بی فکر و خیال بخوابم…

تو هم مثل همه ، هیچ فرقی نداشتی ، هیچ خاطره ی خوبی برایم جا نگذاشتی ،حالا که رفتی ، تنها غم رفتنت را در قلبم گذاشتی….

گرچه از همان روز اول میخواستمت ، گرچه برایم دنیایی بودی و هنوز هم گهگاهی میخواهمت ، اما دیگر مهم نیست بودنت ، چه فرقی میکند بودن یا نبودنت؟

سوز عشق تو هنوز هم چهره ام را پریشان کرده ، دلم اینجا تک و تنها راهش را گم کرده ، این شعر را برای تو نوشتم بی پرده ، هنوز هم دلت نیامده و خیالت ، خیال مرا پریشان کرده ….

     با وفا مهرتو اندر جان ماست

    "زندگی بی تو همان زندان ماست

    "کم بزن تو اتش دل بی تاب را "

              یاد خوبت روز وشب مهمان "ماست

بازی روزگار را نمی فهمم!
من تو را دوست می دارم... تو دیگری را... دیگری مرا... و همه ما تنهاییم!

داستان غم انگیز زندگی این نیست که انسانها فنا می شوند،
این است که آنان از دوست داشتن باز می مانند.

همیشه هر چیزی را که دوست داریم به دست نمی آوریم،
پس بیاییم آنچه را که به دست می آوریم دوست بداریم.

انسان عاشق زیبایی نمی شود،
بلكه آنچه عاشقش می شود در نظرش زیباست!

انسان های بزرگ دو دل دارند؛
دلی که درد می کشد و پنهان است و دلی که میخندد و آشکار است.

همه دوست دارند که به بهشت بروند،
ولی کسی دوست ندارد که بمیرد ... !

عشق مانند نواختن پیانو است،
ابتدا باید نواختن را بر اساس قواعد یاد بگیری. سپس قواعد را فراموش کنی و با قلبت بنوازی.

دنیا آنقدر وسیع هست که برای همه مخلوقات جایی باشد،
پس به جای آنکه جای کسی را بگیریم تلاش کنیم جای واقعی خود را بیابیم.

‏‏اگر انسانها بدانند فرصت باهم بودنشان چقدر محدود است؛
محبتشان نسبت به یکدیگر نامحدود می شود.

عشق در لحظه پدید می آید
و دوست داشتن در امتداد زمان
و این اساسی ترین تفاوت میان عشق و دوست داشتن است.

«شب مهتاب بود. عاشق و معشوق در کنار جویی نشسته مشغول راز و نیاز بودند. دختر از غرور حُسن مست و جوان از آتش عشق در سوز و گذاز بود. جوان گفت: ای محبوب من، آیا هنوز در صافی محبت و خلوص عشق من شُبهه‌ای داری؟ من که همه چیزِ خود حتی گران‌بهاترین دارایی خویش یعنی قلبِ خود را نثار راه عشق تو کرده‌ام.

دختر جواب داد: دل در راه عشق باختن نخستین قدم است. تو دارای یک گوهر قیمت‌داری هستی که گران‌بهاتر از قلب توست و تنها آن گوهر نشان صدق تو می‌تواند بشود. من آن گوهر را از تو می‌خواهم و آن دل مادر توست. اگر دلِ مادرت را کنده بر من آوری من به صدقِ عشقِ تو یقین حاصل خواهم کرد و خود را پای‌بند مهرِ تو خواهم ساخت.

این حرف در ته روح و قلب جوان دل‌باخته طوفانی برپا کرد؛ ولی قوتِ عشق بر مهرِ مادر غالب آمده از جا برخاست و در آن حالِ جنون رفته قلبِ مادر خود را کنده راه معشوق پیش گرفت. با آن شتاب که راه می‌پیمود ناگاه پایش لغزیده به زمین افتاد؛ دلِ مادر از دستش رها شده روی خاک غلتید و در آن‌حال صدایی از آن دل برخاست که می‌گفت: پسر جان؛ آیا صدمه‌ای برایت رسیده!؟».

باز هم غم عشق و ناله جدایی در من فغان کردنمی دانم آیا آب عشقی پیدا خواهد شدکه این آتش را در من خاموش کندگر این آب پیدا نشد این آتش در من چه خواهد کردمرا خواهد سوزاندولی من از خدا می خواهم که این آتش آتش عشق تو باشدخدایا! ما اگر بد کنیم،تو را بنده های خوب بسیار است، تو اگر مدارا نکنی ما را خدای دیگر کجاست ؟

از خدا پرسیدم:
اگر در سرنوشت ما
همه چیز راازقبل نوشته ای
دعاکردن چه سودی دارد؟
خداوند خندید و گفت:
شاید در سرنوشتت
نوشته باشم :
♥هر چه دعا کرد ♥
•●ღ♥ღ.ღ♥ღ●•
دعای باران چرا؟!
دعای عشق بخوان!
این روزها دلها تشنه ترند تا زمین...
خدایا کمی عشق ببار!!!...
•●ღ♥ღ.ღ♥ღ●•
خدایا هر کس به یادم هست به یادش باش
اگر کنارم نیست کنارش باش
اگر تنهاست پناهش باش
اگر غم دارد غمخوارش باش
•●ღ♥ღ.ღ♥ღ●•
دلم شکسته تر از
شیشه های شهر شماست
......شکسته باد آنکه
دلش این چنین میخواست....
•●ღ♥ღ.ღ♥ღ●•
شبی غمگین شبی بارانی و سرد
مرا در غربت فردا رها کرد
دلم در حسرت دیدار او ماند
مرا چشم انتظار کوچه ها کرد
به من می گفت تنهایی غریب است
ببین که غربتش با من چه ها کرد
تمام هستی ام بود و ندانست
که در قلبم چه آشوبی به پا کرد
و او هرگز شکستم را نفهمید
اگر چه تا ته دنیا صدا کرد
•●ღ♥ღ.ღ♥ღ●•
تا تویی در خاطرم با دیگران بیگانه ام
با خیالت هم نشین با دورریت دیوانه ام
•●ღ♥ღ.ღ♥ღ●•
دلمان که می گیرد
تاوان لحظه هایی است
که دل می بندیم
•●ღ♥ღ.ღ♥ღ●•
چه زیبا.. گفتم دوستت دارم!
چه صادقانه.. پذیرفتی!
چه فریبنده آغوشم برایت باز شد!
چه ابلهانه.. با تو خوش بودم!
چه كودكانه.. همه چیزم شدی!
چه زود.. به خاطر یك كلمه مرا ترك كردی!
چه ناجوانمردانه.. نیازمندت شدم!
چه حقیرانه.. ..
واژه غریب خداحافظی به من آمد!
چه بیرحمانه.. من سوختم!

چشم میشوی
بر واژه های گریانم
میباری حروف را
منقرض میشود تاریخ ِ نگاهت
در راه راه ِ دفترم
سقوط میکند اشک بر « من »
پاک میشــوم
تمام میشوم در سفیدی ِ صفحه
و « تو » باز هم
مرا به جستجو نشسته ای
منی که خاک شدم
در زیر خروارها سکوت...

یکــ نفــر
‏ یک جایـــــی
‏ درحالـ فکــرکردنـ به تـوستـ ...
یکـ نفـر تمامـ رؤیـاهاشـ لـبخـند تـوستـ
وزمانیـ که به تو فکــرمیکـنه احساسـ میکــنه کهـ زندگـیـ واقعـا"باارزشه
پسـ هـروقـتـ احسـاس تنـــــــــــهایــــــــــــــی کـــــــــــــردی
ایـــن حقــــیقتـ رو به خاطــر داشتــه باشـ کهـ
یـــــــــکـ نفــــــــــــــــــــــــر
‏ یکــ جایـــــــــــی
‏ درحـالـ فکــــرکردنـ بهـ تـوستـ

روزی روزگاری درختی بود ….

و پسر کوچولویی را دوست می داشت .

پسرک هر روز می آمد

برگ هایش را جمع می کرد

از آن ها تاج می ساخت و شاه جنگل می شد .

از تنه اش بالا می رفت

از شاخه هایش آویزان می شد و تاب می خورد

و سیب می خورد

با هم قایم باشک بازی می کردند .

پسرک هر وقت خسته می شد زیر سایه اش می خوابید .

او درخت را خیلی دوست می داشت

خیلی زیاد

و درخت خوشحال بود

اما زمان می گذشت

پسرک بزرگ می شد

سلام به همه دوستانم وبازدیدکنندگان عزیز:

من می خواهم درباره عشقم از شما ها کمک بگیرم :

نمی دانم عشقم چرا بامن حرف نمی زند من براش گفتم که دوستت دارم وعشقمی

قبلاًباهم حرف می زدیم وبعد نمی دانم چی شد که حرف نزد (این حرف یک سال پیشه)

وچند روز پیش باهم حرف می زدیم که باز هم رابطه اش را بازهم قطع کرد نمی دانم

لطفا من را راهمنایی کنید .

من چگونه بهش بگم دوستت دارم واز اینجا هم بهش میگم:

دوستت دارم عزیزم